Betekenis inductie

Inductie heeft verschillende betekenissen en toepassingen. Binnen de filosofie heeft het bijvoorbeeld een hele andere betekenis dan binnen de natuurkunde. Onder inductie binnen de natuurkunde verstaan we de manier om, via een geleider, elektrische spanning op te wekken. Om dit mogelijk te maken dient de geleider binnen een magnetisch veld te zijn of te bewegen. Deze elektrische spanning kan vervolgens worden voor verlichting of verwarming.

In de filosofische zin van het woord betekent inductie een manier van redeneren die op basis van waarnemingen tot een zo algemeen mogelijke regel leidt. Deze algemene regel kan vervolgens worden gebruikt als bewijs voor bijvoorbeeld wetsbepaling op juridisch gebied. De hypothese ‘alle raven zijn zwart’ is tot stand gekomen door inductief redeneren. Op basis van vele waarnemingen, waar nooit een raaf met een andere kleur dan zwart werd waargenomen, kan worden aangenomen dat alle raven zwart zijn.

Toepassingen inductie

Inductie verhitting

Verhitting middels inductie is een contactloze, vlamloze en snelle manier van verhitten. Het wordt onder andere toegepast bij het sealen en smeden van producten. Wellicht de bekendste manier waarbij gebruikt wordt gemaakt van inductie verhitting is bij inductie koken.

Inductie koken

Bij het maken van een inductie kookplaat worden er magnetische spoelen in de plaat gemonteerd. Wanneer de spoelen in contact komen met ferromagnetisch materiaal , materiaal te vinden in speciale Inductie pannen, ontstaat een reactie die directe verhitting van de pan veroorzaakt.

Inductie verlichting

Inductie wordt gebruikt voor het maken van lampen met een bijzonder lange levensduur. De lampen worden grotendeels gebruikt op gevaarlijke of moeilijk bereikbare locaties, wat met zich meebrengt dat inductie lampen erg duur in aanschaf zijn.